คนรัก-คนหลอก : กลอนคติรัก
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ ไพรสณฑ์ พฤกษา.............แผ่ใบ ขึ้นหา
อาทิตย์
รับแสง
แรงสฤษฏ์..................ผลิต พลัง วังชา
ทุกวัน
มิเว้น..........................เฉกเช่น วิสุทธิ์ อุตสาห์
เชิดชู
ชีวา............................พิพัฒน์ วัฒนา อาทร
๏ อนึ่ง มนุษย์.......................ประดุจ
พฤกษ์ใส ไพรสณฑ์
เปิดดวง
กมล.........................รอคน มอบรัก (แต่) มักหลอน
รักเพียง
ลมปาก......................แค่อยาก คิดหยอก ซอกซอน
กามา
อาวรณ์..........................ประโยชน์ โปรดย้อน แยบยล
๏ อยากมี คนรัก....................ไม่อยาก
จักมี คนหลอก
รั้งรอ
ขอบอก..........................อย่าออก นอกลู่ กุศล
ศึกษา
เสียก่อน.......................รีบร้อน คบหา=สัปดน
เสียตัว
เสียตน........................เสียจน สับสน วุ่นวาย
๏ คนรัก
ไม่ใช่................ .....ของให้ ใครหา มาเล่น
เปลี่ยนไว
ไม่เว้น......................หลากเห็น ละเหี่ย เสียหาย
คนหลอก บอกรัก.....................มักจัก ชักพา
อันตราย
กรายกล้ำ
ทำลาย.....................ไม่ตาย ก็เลี้ยง ไม่โต
๏ ไม่อยาก ล้มเหลว.................ตกเหว
เปลวไฟ ไกลเกิด
ปิดใจ
ไม่เปิด...........................หลงรัก เตลิด สุโข
อย่ามัก
ง่ายรัก.........................อย่ามัก คำลวง พาโล
อย่าประ
มาทโม-......................หะหลง รักไม่ โงหัว
๏ รู้จัก ศึกษา..........................มนา
สัตว์ใน มนุษย์
ไม่สิ้น
ไม่สุด............................ไม่หยุด กระทำ ความชั่ว
ไม่ยึด
กฎเกณฑ์........................นอกจาก ความเห็น แก่ตัว
คนจึง
น่ากลัว............................อย่ามัว เมาจะ เศร้าใจ ฯ
๓๑ กรกฎาคม
๒๕๕๖
